2-3)    انواع و اقسام مرور زمان کیفری

         2-3-1) مرور زمان تعقیب و شکایت

         2-3-2) مرور زمان صدور حکم

         2-3-3) مرور زمان اجرای حکم

فصل 3

مرور زمان در آموزه­های فقهی و حقوقی

3-1)     مبانی و دلایل پذیرش مرور زمان در آموزه های حقوقی و فقهی

     3-1-1)   مبانی پذیرش مرور زمان

               3-1-1-1) مبانی عقلی تأثیر مرور زمان

               3-1-1-2) مبانی نقلی یا فقهی مرور زمان

3-2)   دیدگاه حقوقدانان و فقها در مورد دلایل پذیرش مرور زمان

     3-2-1)   دیدگاه دکترین

     3-2-2)   دیدگاه مذاهب اسلامی

     3-2-3)   رویکرد مذاهب اسلامی به تفکیک جرائم

3-3)   آثار مرور زمان کیفری و شرایط اعمال آن

     3-3-1)  آثار مترتب بر مرور زمان کیفری

     3-3-2)   شرایط اعمال مرور زمان

فصل 4

4-1)   مرور زمان در حقوق کیفری پس از انقلاب اسلامی ایران

     4-1-1)   نظریات شورای نگهبان در انواع دعاوی

           4-1-1-1)     دعاوی كیفری

           4-1-1-2)     دعاوی حقوقی

           4-1-1-3)     مرور زمان در قوانین تجاری

4-2)     بسط مرور زمان در قانون مجازات اسلامی و تسری آن به مجازاتهای تعزیری

4-2-1)   نقایص و کاستیهای مربوط به مرور زمان در قانون مجازات اسلامی(1370) و کتاب پنجم (1375) و اصلاحات آن

         4-2-2)     مرور زمان در قانون جدید مجازات اسلامی

               4-2-2-1) وسعت و دایره شمول مرور زمان

               4-2-2-2) اختلاف در انواع مرور زمان

فصل 5

مرور زمان در محاکم فرا ملی

5-1) مرور زمان در رویه دیوان بین­المللی دادگستری

       5-1-1) قضیه برخی سرزمین­های فسفات در نائرو

       5-1-2) قضیه لاگراند

نتیجه گیری

منابع و مأخذ

چکیده انگلیسی

فصل اول

کلیـات

این مطلب را هم بخوانید :

1-1-       مقدمه و چرایی انتخاب موضوع

یکی از مهمترین اسباب سقوط دعوی که برای مدتی مانع رسیدگی به آن دعوی می شود، موضوع مرور زمان می باشد. این نهاد یکی از تأسیسات حقوقی اروپایی خاصه حقوق فرانسه است که وارد سیستم حقوقی ایران شده است. مرور زمان عبارت از گذشتن مدتی است که پس از آن از دیدگاه قانونی، اعلام شکایت یا تعقیب و تحقیق و رسیدگی به دعوای عمومی و سرانجام اجرای مجازات امکان­پذیر نیست. بدین ترتیب در قوانین اکثر کشورها سه نوع مرور زمان (شکایت، تعقیب و مجازات) وجود دارد. [1]

مرور زمان در اکثر سیستم­های داوری جهان پذیرفته شده است و در ایران نیز تا سال 1357 در کلیه­ی جرایم به استناد مواد 48 تا 53 قانون مجازات عمومی اعمال می­شد. [2]

مرور زمان یکی از موضوعاتی است که قبل از تصویب قانون قبلی مجازات اسلامی و بسط آن در زمینه مجازات های تعزیری، در دعاوی کیفری جای خالی­اش احساس می­شد و متأسفانه حتی با مقاومت