یک طرف حاکمیت داخلی مؤثّری داشته و از طرف دیگر، دارای روابط خارجی مؤفّقی با مشتریان وتأمین‌کنندگان و سایرین باشد. بنابراین، ایجاب می‌کند که شرکت برای مدیریت، کنترل و گزارشگری سرمایه فکری اقداماتی انجام دهد (فطرس و بیگی، 1389).

چارلز هندی، نظریه پرداز معاصر نیز بر این باور است كه ارزش سرمایه های فكری سازمان چند برابر داراییهای مادی آنها باشد. شاید بهترین و كاربردی ترین اصطلاح در خصوص سرمایه ی فكری، دانش مفید بسته بندی شده، باشد.(رشیدی،حبیبی فارسانی،1389)

از سوی دیگر، در عصر اقتصاد دانشی مشاغل فنّی در سازمانها عموماً به وسیله کارکنان دانشی اشغال شده وسازمانهای یادگیرنده به سرعت در حال پیشرفت هستند. ظهور چنین محیطی باعث گردیده که شرکتهای کوچک هم بتوانند با ارائه محصولات و خدمات نوآور و با کیفیت، سهم بازارشان را افزایش دهند (چویی[3]، 2003). رویکرد نوین یادگیری سازمانی، یادگیری را به عنوان یک فرهنگ سازمانی تلقی کرده و به دنبال یکپارچه سازی یادگیری فردی، گروهی و سازمانی می باشند. در این رویکرد سازمان برای غافل نشدن از چالشهای خارجی و استفاده از فرصت های مناسب، نیازمند توانایی ها و قابلیت ها ی درونی است تا با توجّه به سبک های مختلف یادگیری ضمن اخذ ایده های جدید از محیط سازمانی، همزمان آنها را به عنوان یک ارزش در درون خود نهادینه کند. قابلیت یادگیری سازمانی بیانگر ظرفیت خلق و تعمیم ایده ها به طور مؤثّر در برخورد با مرزهای متنوّع سازمانی از طریق ابتکارات و شیوه های مدیریتی ویژه است.. مدیریت دانش، رویکرد کلیدی در حل مشکلات تجاری نظیر رقابت پذیری، کاهش سهم بازار، پارادکس بهره‌وری، اطلاعات اضافی و نیاز برای خلّاقیت در مواجهه با شرکتهای متعدد است. به نحوی که میتوان گفت، مدیریت مناسب دانش و قابلیت های یادگیری سازمان میتواند منجر به ایجاد مزیت رقابتی و عملکرد مالی مطلوب گردد (مار[4]، 2005).

برای سالیان  زیادی  تنها  داراییهای  فیزیکی  عامل  اصلی مؤفّقیت سازمانها به شمار میرفت  اما مؤفّقیت تجارت بعد از انقلاب فناوری اطلاعات تغییر کرده است  در اقتصاد نوین، تولید  ثروت و رشد  اقتصادی  عمدتاً  از دارایی های  نامشهود  )فکری ( سرچشمه  می گیرد. در چنین شرایطی سرمایه  فکری،  عامل کلیدی  ارتقای  عملکرد سازمانی  به  شمار  میرود . سرمایه  فکری  به  طور  فزاینده  نقش  اصلی  را  در  عملکرد سازمانها  بازی  میکند . این  سرمایه  یک  منبع  حیاتی  و  محرک  عملکرد  سازمانی  و ارزش سازی  تعریف  شده  است.  سرمایه  فکری  ارزش  نامشهود  داراییهای  شرکت  است که  نقش  فزاینده ای  را  در  عملکرد  سازمانی  هم  چنین  تأثیر  عمده ای  بر  دستاوردهای  مالی از  قبیل  ارزیابی بازار  داردHang Chan, 2009)). مدیریت  سرمایه  فکری  برای  مؤفّقیت بلند مدت  سازمان  بسیار  مهم  تشخیص  داده  شده  است . سازمانهای  برخوردار  از  مدیریت سرمایه  فکری  اصولا ً عملکرد  بهتری  نیز  دارند . برای  اینکه  سازمانها  بدانند  چطور راهبرد  عملیاتی  خود  را  مدیریت  کنند  تا  عملکردشان  افزایش  یابد،  سرمایه گذاری  در سرمایه های  فکری  امری  حیاتی  میباشد.(Walsh, Enz, &Canina,2008، به نقل از موسوی و همکاران،1392)

بنابراین، سوال اصلی تحقیق حاضر این است که آیا سرمایه های فکری بر عملکرد سازمانی در شعب سازمان تأمین اجتماعی تأثیر دارد و آیا قابلیت یادگیری سازمانی در رابطه میان

 سرمایه های فکری و عملکرد سازمانی نقش میانجی دارد؟

[1] Abeysekera,

[2] Bontis

[3] Choi

[4] Marr

تعداد صفحه : 122

قیمت : 14700تومان