مطالعة تاریخی زندگی و عملکرد پیامبر اکرم(ص) حاکی از آن است که آن بزرگوار پرچمدار جنبش نرم در جهان می­باشد.هر چند تمام پیامبران فعالیت­ها و اصول اعتقادی و تبلیغی دین خود را بر پایة حرکت نرم گذاشته­اند، لیکن پیامبر اسلام(ص) در همة جنبه­های شخصی و عمومی با جنبش نرم که خود آن را پایه­گذاری کرده بود زندگی و رفتار می­کرد. بسیاری از صاحب­نظران بر این عقیده می­باشند که با ظهور ادیان به ویژه اسلام و گسترش سریع آن در جهان، نقش قدرت نرم و دیپلماسی برجسته گردیده و به یک عامل سرنوشت­ساز تبدیل شده است، زیرا اسلام نه بر اساس قدرت سخت بلکه بر اساس قدرت نرم گسترش یافت.

بر این اساس احیای دیپلماسی پیامبر اعظم(ص) که در قالب صداقت، صراحت، سادگی، عدم تظاهر به قدرت، قاطعیت، دلیری و شجاعت بود در میان کشورهای اسلامی جهان اهمیت ویژه­ای به خصوص برای جمهوری اسلامی ایران داشته است. انقلاب اسلامی ایران که دارای ماهیتی اسلامی است و جنبه­های سیاسی، اقتصادی و اعتقادی نیز جزیی از این ماهیت محسوب می­شوند، با ارزش­های بنیادین، ایده­های بدیع و نو، توانمندی­ها و ظرفیت­های فرهنگی، سیاسی، ژئوپلیتیکی، قدرت رهبری بی­بدیل و … قدرت نرم تولید کرد.

به عبارتی انقلاب اسلامی مولود قدرت نرم پیامبر(ص) و جمهوری اسلامی نیز احیاگر دیپلماسی و قدرت نرم آن حضرت می­باشد. جمهوری اسلامی ایران در این مسیر تلاش نموده در قالب استفاده از قدرت نرم در سیاست خارجی، انحطاط تمدن اسلام را خاتمه داده و موجب بروز نوعی بیداری و احیاگری اسلامی آن هم برپایة بازگشت به ایدئولوژی و مکتب اسلام در میان کشورهای منطقه و جهان گردد. در این پایان نامه به نقش قدرت نرم به عنوان کلام انبیاء و راهبرد الهی در سازوکارهای سیاست خارجی ایران به عنوان نمادی از برسازی قدرت نرم پیامبر اسلام(ص) می­پردازیم.

واژگان کلیدی: دیپلماسی پیامبر اعظم(ص)، قدرت نرم، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، صدور انقلاب اسلامی، تنش­زدایی، تعامل گرایی.

مقدمه

آموزه­های دینی بخشی از واقعیت­های راهبردی در سیاست جهانی محسوب می­شوند. آموزه­هایی که پیامبر اسلام در برخورد با محیط پیرامون مورد استفاده قرار داد را باید به عنوان بخشی از سیاست جهانی در ادبیات دینی دانست. کشورهایی همانند ایران در سال­های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تلاش دارند تا از این راهبرد برای اهداف و منافع ملی خود استفاده نمایند. دیپلماسی و قدرت نرم پیامبر(ص) فعالیت­هایی است که آن حضرت به عنوان رییس حکومت و نمایندگان و سفرای منتخب او در راه نیل به مقاصد و ادای وظایف سیاسی دولت اسلامی در میان قبایل و گروه­های دینی و دولت­های غیرمسلمان در خارج از قلمرو حکومت اسلامی انجام می­داده­اند. در حقیقت اهداف عالی و خطوط کلی سیاست اسلام و منافع امت اسلامی بود که دیپلماسی پیامبر(ص) را معین می­کرد.

دستیابی به مقاصد سیاسی، امنیتی و اقتصادی، همواره از مهم­ترین اهداف کشورها در تدوین و اعمال سیاست داخلی و خارجی­شان بوده است. برای تحصیل این

 مقاصد کشورها به طور سنتی نوعی دیپلماسی مبتنی بر رویکردها و ابزارهای سیاسی، نظامی و اقتصادی را در پیش می­گیرند. با وجود این­که در نیمه دوم سده بیستم رویکردهای جدیدی در دیپلماسی مطرح شده است ولیکن جمهوری اسلامی ایران در جهت جذب و اثرگذاری بر مخاطبان منطقه­ای و جهانی خود به دنبال احیای دیپلماسی و قدرت نرم پیامبراعظم(ص) می­باشد.

جمهوری اسلامی ایران برای احیای دیپلماسی پیامبر اعظم(ص) تمرکز خود را بر زمینه­های افزایش تحرک و جهاد علمی، ارتقای دانش و آگاهی عمومی و اعتلای روحیه تحقیق و ابتکار گذارده را فراهم آورده و در سایه گسترش روحیه خودباوری و خوداتکایی، ترویج فرهنگ استقلالی و مشارکتی و نفی فرهنگی تبعی و منفعل به دگرگون سازی مناسبات فرهنگی و زیربناهای فکری و تحول فرهنگی همت گماشت و با احیای خاطره جمعی بر اساس آموزه­های اسلامی و الگوهای سازنده دینی به تقویت هویت فرهنگی، همبستگی امت واحده، همچنین به بازسازی تمدن اسلامی، ارتقای بیداری اسلامی، احیای هویت اسلام پرداخت. جمهوری اسلامی ایران علاوه بر اقدامات داخلی و منطقه­ای برای پیشبرد دیپلماسی سازنده تمرکز بسیاری بر جریان­های بین­المللی از جمله تاکید بر عدالت­گرایی و نفی تبعیض، انسان­تر کردن،

این مطلب را هم بخوانید :

تحقیق رایگان درباره ساختار دانش، نرم افزار، عامل قدرت منصفانه­کردن و عادلانه کردن فضای جهانی و نیز افشای ماهیت سلطه طلبانه، غیرانسانی و غیراخلاقی گفتمان بر روابط بین­المللی داشت.

انقلاب اسلامی ایران از رهگذر تبیین اندیشه و آرمان عدالتخواهانه خود درصدد برآمد با روش­های غیرمستقیم به نتیجه دلخواه و مطلوب یعنی بیداری اسلامی دست یابد. تأکید ارزش­های انقلاب توسط جنبش­های