نتیجه‌گیری.. 84

الف) منابع فارسی و عربی.. 87

ب) منابع انگلیسی.. 88

چكیده

جنبش مكابیان حركتی بود كه یهودیان، با غلبه بر پادشاهان سلوکی ـ‌جانشینان اسکندر کبیرـ  در یهودیه پدید آوردند. اسكندر در پی گسترش فرهنگ یونانی در تمام نقاط سرزمین­ها­ی تحت سیطره­ی خود بود. از­این­رو، همزمان با فتوحات سرزمین‌هایی مانند ایران، آسیای صغیر، هندوستان، سوریه و مصر به ترویج فرهنگ یونان اقدام كرد. بعد از اسکندر، یکی از جانشینان وی به نام آنتیوخوس چهارم، تلاش کرد تا علاوه بر رواج فرهنگ یونانی در میان یهودیان سرزمین یهودیه، دین و خدایان یونانی را نیز جایگزین خدای یهوه کند. در این فرآیند،گروهی از یهودیان، برای جلوگیری از تهاجم دین و خدایان یونان بر عقاید و اندیشه‌های دینی قوم یهود،به پاخاستند.

در این رساله، هدف، بررسی جوانب و دیدگاه­های مختلف این جنبش یهودیان و تأثیر و تأثرهایی که در بین یهودیان گذاشت، است. گروهی از یهودیان به نام «حسیدیم» که در مقابل این تهاجم قیام كرده بودند، تا زمان پیروزی یهودای مكابی، از این شورش حمایت کردند. خاندان مكابی، شامل متتیای كاهن و پسرانش یوحنا، یهودای مكابی، الیعازار، یوناتان و شمعون بود. آنان در برابر حاكمان ستمگر سلوكی، كه دین و آیین یونانی را ترویج می‌كردند، مقاومت یهودیان را رهبری كردند. قیام یهودیان منجر به استقلال یهودیان شد. سال‌های 142 ق.م تا 63 ق.م، دوران استقلال یهود، دوره مكابیان نام دارد.

در این دوره، فرقه­های متعددی به وجود آمدند از جمله مهمترین آنها دو فرقه فریسیان و صدوقیان بود. جنگ و نزاع بین این دو گروه، حكومت تقریباً100ساله مكابیان را تضعیف و زمینه را برای سلطه رومیان مساعد كرد. سرانجام یكی از سرداران رومی به نام «پمپئی» بخشی از سوریه را در سال 63 ق.م از حاكمیت مكابیان درآورد.

كلید واژه‌ها: دوره­ی پسا تبعید، مجمع کبیر، سنهدرین، حشمونائیان، حسیدیم، فریسیان، صدوقیان و مسیحاباوری.

مقدمه

این رساله­، تحت عنوان دوره­ای خاص در یهودیت به نام دور­ه­ی حشمونائیان و تأثیری که این دوره بر شکل­گیری فرقه­های یهودی گذاشت، می­باشد. سلسله­ی حشمونائیان در حدود سال 167ق.م در شهر مودین در نزدیکی اورشلیم پایه­ریزی شد و تا حدود 63 ق.م دوام داشت.

تبیین موضوع

یهودیان در بخش اعظمی از تاریخ طولانی خود، تحت سلطه­ی حاکمان بیگانه زندگی می­کردند و هرگز علیه هیچ پادشاهی، شورش به معنای جدی نداشتند. سکوت قوم در برابر این حاکمان، هم دلیل دینی داشت و هم سیاسی. به لحاظ دینی، انبیا، آنها را از این کار منع می­کردند و قوم معتقد بودند شورش علیه پادشاه، شورش علیه خداست و این شورش را نقض حکم خداوند می­دانستند. یهودیه، سرزمین ضعیف و کوچکی بود و یهودیان قدرت مقابله با هیچ نیروی مافوق خود را نداشتند.

ولی این سکوت تا زمانی می­توانست ادامه داشته باشد که آزادی دینی یهودیان مختل نشود. در نیمه­ی  قرن دوم قبل از میلاد، یهودیان به رهبری متتیای مکابی، شورشی بر ضد پادشاه سلوکی به راه انداختند. نتیجه­ی این شورش این بود که یهودیان دوباره آزدی دینی­شان را به دست آوردند. از آنجایی­که، سران این شورش، خودشان کاهن بودند، بعد از دستیابی به استقلال و پیروزی، و برای اولین بار، کهانت و پادشاهی را در یک نفر جمع کردند.

دوره­ی مکابی یا حشمونائی از دوره­های مهم یهودیت باستان، هم به لحاظ سیاسی و هم دینی است. به لحاظ سیاسی، شاهد تحولی عظیم در زندگی یهودیان ساکن یهودیه هستیم که برخورد و مواجهه­ی یهودیان با حاکمان بیگانه از جمله امپراطوری عظیم اسکندر کبیر، بطلمیوسی­ها و سلوکی­ها را تحت تأثیر خود قرار داد. به لحاظ دینی نیز، این انقلاب، در بین طوائف یهودی، باعث ایجاد  اختلاف­ها و افکار و عقاید جدیدی شد که مهمترین آنها ایجاد فرقه­هایی در بین یهودیان بود.

بانیان این شورش، دلیل این انقلاب خود را دفاع از دین و آیین یهودیت اعلام کردند. ولی، اهدافی که بعدها، اعضای این خاندان دنبال کردند، صحت این ادعا را اثبات نکرد.

این مطلب را هم بخوانید :

تعداد صفحه : 99

قیمت : 14700تومان