1-6-1-2. تعریف عملیاتی   10

1-6-2. تمرینات عصبی­عضلانی   10

1-6-2-1. تعریف مفهومی   10

1-6-2-2. تعریف عملیاتی   11

1-6-3. راستای زانو   11

1-6-3-1. تعریف مفهومی   11

1-6-3-2. تعریف عملیاتی   11

1-6-4 زانوی پرانتزی   11

1-6-4-1. تعریف مفهومی   11

1-6-5. حرکت برشی   12

1-6-5-1. تعریف مفهومی   12

1-6-5-2. تعریف عملیاتی   12

فصل دوم: مبانی نظری و پیشینه تحقیق. 10

2-1. مقدمه. 11

2-2. مبانی نظری. 11

2-2-1. وضعیت بدنی   11

2-2-2. زانو. 12

2-2-2-1. آناتومی مفصل زانو   12

2-2-2-2. عضلات زانو   14

2-2-2-3. کینماتیک زانو   17

2-2-3. ناهنجاری زانوی پرانتزی. 17

2-2-3-1. علل تغییر شکل زانوی پرانتزی   18

2-2-3-2. عوارض ناشی از زانوی پرانتزی   18

2-2-3-3. روش اندازه­گیری زانوی پرانتزی   19

2-2-4. تمرینات اصلاحی موضعی. 20

2-2-5. تمرینات عصبی­عضلانی. 21

2-3. پیشینه تحقیق. 22

2-4. جمع­بندی پژوه­شهای انجام شده. 29

 

فصل سوم: روش شناسی تحقیق. 29

3-1. مقدمه. 30

3-2. نوع تحقیق. 30

3-3. طرح تحقیق. 30

3-4. محدوده تحقیق. 32

3-4-1. معیارهای ورود   32

3-4-2. معیارهای خروج   32

3-4-3. معیارهای حذف   32

3-5. متغیرهای تحقیق. 33

3-5-1. متغیر مستقل   33

3-5-2. متغیر وابسته   33

3-6. جامعه آماری. 33

3-7. نمونه­های تحقیق و روش گزینش آن­ها. 33

3-8. روش و ابزار گردآوری اطلاعات. 34

3-8-1. دستگاه تجزیه و تحلیل حرکت   34

3-8-2. نرم افزار SIMI Motion   34

3-8-3. مارکر   34

3-8-4. فریم کالیبراسیون   34

3-8-5. سکوی پرش   34

3-8-6. اسفنج فشرده   35

3-8-7. تخته تعادل   35

3-8-8. ترازو   36

3-8-9. متر نواری   36

3-8-10. کولیس   37

3-9. محدودیت­های خارج از کنترل. 37

3-10. آزمون آزمایشی. 37

3-11. طرح تحقیق و روند اندازه گیری­های تحقیق. 38

3-11-1. روند کلی تحقیق   38

این مطلب را هم بخوانید :

3-11-2. روش مارکرگذاری   39

3-11-3. آزمون ارزیابی سینماتیکی سه بعدی مفصل زانو   40

3-12. روشهای آماری. 41

3-13. برنامه تمرینی. 42

3-13-1. برنامه تمرینات اصلاحی موضعی   42

3-13-2. برنامه تمرینات عصبی-عضلانی   42

فصل چهارم: تجزیه و تحلیل یافته­های تحقیق. 44

4-1. مقدمه. 45

4-2. ویژگی­های آنتروپومتریک. 45

جدول 4-1. ویژگی­های آنتروپومتریکی سه گروه. 46

4-3. ارائه نتایج تمرینات اصلاحی موضعی. 46

4-4. ارائه نتایج تمرینات عصبی­عضلانی. 48

4-5. ارائه نتایج مقایسه­ی بین گروهی. 49

فصل پنجم: بحث و نتیجه­گیری. 52

5-1. مقدمه. 53

5-2. خلاصه تحقیق. 53

5-3. نتایج تحقیق. 54

5-4. بحث و بررسی نتایج تحقیق. 55

5-5. نتیجه گیری کلی. 62

5-6. پیشنهادات تحقیق. 62

5-6-1. پیشنهادات برخواسته از تحقیق   62

5-6-2. پیشنهادات برای سایر محققین   62

منابع. 64

پیوست 1:  فرم رضایت نامه شرکت و همکاری در تحقیق   71

پیوست 2: فرم اطلاعات عمومی و شخصی آزمودنی. 72

پیوست 3: تمرینات اصلاحی موضعی. 73

پیوست 4: تمرینات عصبی­عضلانی. 77

مقدمه

داشتن وضعیت بدنی مناسب و حفظ راستای طبیعی بدن، یکی از هدف­های مهم فعالیت­های بدنی به شمار می­رود. وضعیت بدنی مطلوب، علاوه بر آنکه عملکرد فرد را بهبود می­بخشد، به سایر اندام­ها کمک می­کند که کارایی مطلوب­تری داشته باشد (دانشمندی و همکاران، 1385). انحراف از وضعیت بدنی مطلوب، موجب از بین رفتن زیبایی و کاهش کارایی مکانیکی فرد می­شود و او را مستعد آسیب­های عضلانی یا عصبی می­کند (هریسومالیس[1] و همکاران، 2001 ؛ یانگ[2]، 2002). از آن­جایی­که مفصل زانو بزرگترین مفصل بدن و یکی از مهم­ترین مفاصل بدن از لحاظ ایجاد ثبات و استحکام تحمل وزن بدن است (رهنما و همکاران،1387)، در حالت ایستادن طبیعی در صفحه­ی فرونتال، خط مرکز ثقل یا محور مکانیکی اندام تحتانی از میان مرکز مفصل زانو می­گذرد، به طوری که وزن بین قسمت­های داخلی و خارجی زانو تقریبا به طور مساوی تقسیم می­شود (جانسون[3] و همکاران، 1980) و در این حالت عضلات با حداقل انرژی تولید نیرو کرده و به وسیله­ی استخوان­ها و مفصل زانو این نیرو را منتقل می­کنند. حال اگر این حالت مطلوب بنا به شرایطی تغییر کند منجر به بروز مشکلاتی شامل استئوآرتریت[4]، کشیدگی و پارگی منیسک، کشیدگی و پارگی رباط­های اطراف زانو مثل رباط جانب خارجی[5]، رباط جانب داخلی[6]، رباط صلیبی خلفی[7]، رباط صلیبی قدامی[8] می­شود.

یکی از عواملی که باعث برهم خوردن راستای طبیعی زانوها می­شود، ناهنجاری زانوی پرانتزی است که در این عارضه زانوها از هم دور و قوزک­های داخلی به هم نزدیک می­شوند و پاها شکل پرانتزی پیدا می­کنند (لطافت­کار، 1389). در این عارضه عضلات قسمت داخلی زانو (نیم غشایی، نیم وتری، راست داخلی و درشت نی قدامی) کوتاه و عضلات قسمت خارجی زانو (دوسر رانی، کشنده پهن نیام و گروه عضلات نازک نی) کشیده شده­اند و باعث تغییر اعمال نیروها بر زانو می­شود (ویتورو[9]، 2009)، طوری که خط کشش ثقل به سمت داخل زانو جابه­جا می­شود و سبب اعمال بار بیشتر به ساختار داخلی زانو می­گردد، به طوری که میزان نیروی عکس­العمل در این بخش حدود5/3 برابر قسمت خارجی خواهد بود (لویک[10] و همکاران ،2004؛ شمسی­ماجلان و همکاران، 1391). این امر ممکن است باعث اختلال در تحمل وزن گردد و منجر به بی­ثباتی در وضعیت بدنی شده و استراتژی کنترل وضعیت را در افراد دارای زانوی­پرانتزی حین ایستادن دچار اختلال سازد (سمائی و همکاران 2010). افراد دارای زانوی پرانتزی ممکن است در معرض خطر بیشتر آسیب، طی فعالیت­های ورزشی خود باشند.

حرکت برشی، تغییر مسیر وضعیت بدن به طرفین با زوایای مختلف است. یکی از متداول­ترین حرکت­هایی است که در اکثر رشته­های ورزشی نظیر هندبال، فوتبال، فوتسال، والیبال، بسکتبال، بدمینتون و غیره وهمچنین فعالیت­های روزانه انجام می­شود. همچنین یکی از حرکات شایع در آسیب­ های غیربرخوردی می­باشد (بودن[11] و همکاران،2000 و کولی[12] و همکاران، 2006). به نظر می­رسد، بتوانیم فشار بر بافت نرم مفصل زانو را در حرکت برشی با بهبود راستای زانو توسط تمرینات ورزشی کاهش داده و از مشکلاتی مثل عدم تعادل داخلی­خارجی مفصل زانو و فشار بر رباط صلیبی قدامی در افراد زانوی پرانتزی بکاهیم. تحقیق حاضر سعی دارد  به بررسی اثر یک دوره تمرینات اصلاحی موضعی[13] و تمرینات عصبی­عضلانی[14] بر راستای زانو پسران دارای زانوی پرانتزی در حرکت برشی بپردازد.

1-2. بیان مسئله

زانوی پرانتزی یکی از دلایل برهم خوردن راستای ز­انو است. شلی یا ضعف و کوتاهی عضلات سبب برهم خوردن فعالیت عضلانی، گشتاورها و نیروهای مفصلی در مفاصل زانو و مچ پا در هنگام فعالیت­های روزمره و فعالیت­های ورزشی می­شود (اندرز[15] و همکاران، 1996؛ اندریاک[16]، 1994؛ چاو[17] و همکاران، 1994). نیلند[18] و همکاران گزارش کردند که افراد دارای زانوی پرانتزی در مقایسه با افراد نرمال هنگام ایستادن روی یک پا به علت اتکای بیشتر به مفصل سابتالار[19] و میدتارسال[20] دارای کنترل وضعیتی و تعادل ضعیف­تری هستند (نیلند[21]  و همکاران، 2002). آرامز و همکاران (1984) گزارش کردند احتمال وقوع آسیب لیگامان صلیبی قدامی در افرادی که زانوی پرانتزی دارند، بیشتر است. همچنین بختیاری و همکاران (1391) در تحقیق خود به این نتیجه رسیدند که افراد دارای زانوی پرانتزی پایداری پویا و ایستای ضعیف­تری در راستای داخلی خارجی دارند و دلیل نتیجه خود را برون چرخیدگی تحمیلی ناشی از زانوی پرانتزی در مفصل زانو می­دانند و این عامل سبب جابجایی خط جاذبه به داخل مفصل زانو می­شود (هایم[22] و همکاران، 2008).

علاوه براین، حرکاتی مثل حرکت برشی که در صفحه­ی فرونتال انجام می­شود با جابجایی وضعیت خط جاذبه به داخل مفصل زانو سبب برهم خوردن تعادل عضلانی شده و احتمال آسیب دیدگی زانو را بالا می­برد. علت این افزایش آسیب پذیری، برهم خوردن تعادل عضلات همسترینگ داخلی خارجی است. این عضلات محدودکننده زاویه آبداکشن در صفحه فرونتال می­باشد.

تمرینات اصلاحی موضعی با تکیه بر تئوری کندال[23] جهت بهبودی عارضه زانوی پرانتزی به اصلاح ناهنجاری در مفصل زانو (کشش عضلات نیم غشایی، نیم وتری، راست داخلی و درشت نی قدامی و تقویت عضلات دوسررانی، کشنده پهن نیام و گروه عضلات نازک نی) می­پردازد (حسنوند و همکاران، 1390). با وجود سازوکاری که تمرینات اصلاحی موضعی در بهبود این گروه­های عضلانی دارد، تحقیقات اندکی در این­باره انجام شده است. بنابراین به لحاظ تئوریک می­دانیم ارتباطی وجود دارد ولی نمی­دانیم که در شرایط عملی تمرینات اصلاحی می­تواند عمل چند گروه عضلانی را به نحوی تغییر دهد که راستای مفصل زانو را در حرکت برشی حفظ کند یا خیر؟

از دیگر روش­های تمرینی که امروزه برای پیشگیری از آسیب­­ها مورد استفاده قرار می­گیرد تمرینات عصبی­عضلانی است. بنابر مطالعات انجام شده این تمرینات اثرات مثبتی در ارتقای توانایی­های حس عمقی[24]، عصبی­عضلانی و حسی حرکتی و بطور کلی بر عملکرد خوب زانو داشته­اند که این نوع برنامه­ها از تمرینات مختلفی شامل تمرینات پلایومتریک[25]، مهارتی، حس عمقی/تعادلی و مقاومتی تشکیل شده­اند (هایت[26] و همکاران، 2000؛ مندل بام و همکاران، 2005؛ مایکل باست و همکاران،2003). اثرات این گونه تمرینات هم بر زانو و مچ­پا و ران تاثیر می­گذارد.

بنابر­این هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه شش هفته تمرینات اصلاحی موضعی و تمرینات عصبی­عضلانی بر راستای زانو پسران دارای زانوی پرانتزی در حرکت برشی می­باشد.

1-3. اهمیت و ضرورت تحقیق

ﺧﺎرج ﺷﺪن از وﺿﻌﻴﺖ ﺑﺪﻧﻲ ﻣﻄﻠﻮب، ﻫﻢ از ﻟﺤﺎظ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﻧﺎﺧﻮﺷـﺎﻳﻨﺪ ﺑـﻪ ﻧﻈـﺮ ﻣـﻲرﺳـﺪ و ﻫـﻢ ﻛﺎرآیی ﻋﻀﻼت را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮارداده، ﺷﺮاﻳﻂ آﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮی اﺳﻜﻠﺘﻲ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ (ناچمسون[27]،1992). اﮔﺮ اﻧﺪام‌های ﺑﺪن ﺑﺮای ﻣﺪﺗﻲ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺧﺎرج از راﺳﺘﺎی ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻗـﺮار گیرند، ﻋﻀـﻼت  در ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺘﺮاﺣﺖ در وﺿﻌﻴﺖ ﻛﻮﺗﺎه ﻳﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻛﺶ آﻣﺪه ﻗﺮار می‌گیرند (بلوم فیلد[28]، 1994).

زانوی پرانتزی یکی از شایع­ترین ناهنجاری­ها در اندام تحتانی نوجوانان و جوانان می­باشد (حفظ لسان[29] و قلعه گیر[30]، 2013). در افراد مبتلا به زانوی پرانتزی به علت برهم خوردن تعادل نیروی عضلات و خارج شدن نیرو از مرکز مفصل زانو، باعث تغییر جابجایی نیرو به سمت داخل زانو شده و این جابجایی سبب فشار بر بافت داخل و کشیدگی بافت خارج زانو می­شود، همچنین باعث برهم خوردن تعادل داخلی­خارجی می­گردد. تمرینات اصلاحی به عنوان شایع­ترین تمرینات جهت بهبود ناهنجاری­های وضعیتی استفاده می­شوند که بر اساس تئوری کندال بایستی عضلات کوتاه شده را کشش و عضلات شل (طویل) شده را تحت تاثیر تمرینات قدرتی قرار داد.

تحقیقاتی که در داخل و خارج از کشور انجام شده است تنها، به تاثیر زانوی پرانتزی بر تعادل و نیروی عکس­العمل زمین پرداخته­اند و هیچ یک از آن­ها تاثیر یک دوره تمرینات اصلاحی و تمرینات عصبی­عضلانی را بر راستای زانو در افراد دارای زانوی پرانتزی در حرکت برشی را بررسی نکرده­اند.برای مثال حسنوند و همکاران (1390) در تحقیق خود تاثیر هشت هفته تمرین اصلاحی موضعی را بر روی زانوی پرانتزی دختران 14-12 ساله بررسی و به این نتیجه رسیدند که تمرینات در کاهش فاصله بین دو کندیل داخلی ران در حالت ایستا موثر بوده است. در تحقیق یاد شده محقق برای ارزیابی زانوی پرانتزی فاصله بین دو کندیل را بصورت درازکش اندازه­گیری و فاصله بیش از یک سانتی­متر را زانوی پرانتزی در نظر گرفته است در حالی­که سماعی و همکاران، (2012)، بختیاری و همکاران، (1391)، شجاع­الدین و همکاران، (1391) در تحقیقات خود فاصله سه سانتی­متر و بیش از آن را زانوی پرانتزی در نظر گرفته و این فاصله را در حالت ایستاده اندازه­گیری کرده­اند. همچنین حسنوند و همکاران پروتکل تمرینی مشخصی را نیز ارایه نکرده­اند. دیگر تحقیقات انجام شده بر افراد دارای زانوی پرانتزی به تاثیر تمرینات نپرداخته اند (سماعی و همکاران، (2012)، بختیاری و همکاران، (1391)، شجاع­الدین و همکاران، (1391)). علیرغم اهمیت اصلاح این ناهنجاری، تحقیقی مشاهده نشد که ببینیم این تمرینات در این افراد هنگام حرکت برشی چگونه ممکن است الگوی انقباضی و حرکتی را تغییر دهد.

با توجه به این­که این تمرینات مشتمل­بر تمرینات مقاومتی، مهارتی، پلایومتریک و حس عمقی/تعادلی می­باشد، بطور گسترده در حوزه پیشگیری از آسیب زانو مورد استفاده قرار می­گیرد. تحقیقات نیز نتایج مثبت اثرات این­گونه تمرینات را تایید کرده­اند (هدیت[31] و همکاران، 2003؛ مندل­بام[32] و همکاران، 2005؛ مایکل باست[33] و همکاران، 2003). بنابراین به­نظر می­رسد این تمرینات بتواند راستای زانو در پسران دارای زانوی پرانتزی در حرکت برشی را بهبود دهد.

با توجه به بررسی­های انجام شده در تحقیقات گذشته، و عدم ارائه یک پروتکل مناسب جهت بهبود راستای زانو در افراد دارای زانوی پرانتزی، تناقض در شیوه اندازه­گیری زانوی پرانتزی، و همچنین یافت نشدن تحقیقی که میزان و کارآمدی دو شیوه­ی تمرینی اصلاحی موضعی و عصبی­عضلانی را بر راستای زانوی پرانتزی در حرکت برشی که یکی از حرکات خطرزا است، انجام این تحقیق ضروری به نظر می­رسد.

1-4. اهداف تحقیق

1-4-1. هدف کلی

مقایسه شش هفته تمرینات اصلاحی موضعی و تمرینات عصبی­عضلانی بر راستای زانو در پسران دارای زانوی پرانتزی در صفحه فرونتال در حرکت برشی

1-4-2. اهداف اختصاصی

اثر تمرینات اصلاحی موضعی بر راستای زانو در پسران دارای زانوی پرانتزی در صفحه فرونتال در حرکت برشی.

اثر تمرینات عصبی­عضلانی بر راستای زانو در پسران دارای زانوی پرانتزی در صفحه فرونتال در حرکت برشی.

مقایسه­ی اثر تمرینات اصلاحی موضعی و تمرینات عصبی­عضلانی بر راستای زانو در پسران دارای زانوی پرانتزی در صفحه فرونتال در حرکت برشی.

1-5. فرضیه­های تحقیق

تمرینات اصلاحی موضعی بر راستای زانو در پسران دارای زانوی پرانتزی در صفحه فرونتال در حرکت برشی، تاثیر معنی­داری دارد.

تمرینات عصبی­عضلانی بر راستای زانو در پسران دارای زانوی پرانتزی در صفحه فرونتال در حرکت برشی، تاثیر معنی­داری دارد.

بین تمرینات اصلاحی موضعی و تمرینات عصبی­عضلانی از نظر اثر گذاری بر راستای زانو در پسران دارای زانوی پرانتزی در صفحه فرونتال در حرکت برشی، تفاوت معنی­داری وجود دارد.

1-6. تعریف واژه­های تحقیق

1-6-1. تمرینات اصلاحی موضعی

1-6-1-1. تعریف مفهومی: تمرینات رایجی است که براساس تئوری کندال، صرفا به منظور کاهش میزان زاویه بین ران و درشت­نی طراحی شده است. این­گونه برنامه­های تمرینی غالبا مشتمل بر حرکات کششی در قسمت داخلی زانو و تمرینات قدرتی در ناحیه خارجی زانو می­باشند (هریسومالیس، 2001).

1-6-1-2. تعریف عملیاتی: در این تحقیق منظور از تمرینات اصلاحی موضعی، 25 الی 45 دقیقه تمرین بر افراد دارای زانوی پرانتزی می­باشد (پیوست 1).

1-6-2. تمرینات عصبی­عضلانی

1-6-2-1. تعریف مفهومی: تمریناتی با هدف تقویت گیرنده­های حسی مفاصل است که اطلاعات مربوط به موقعیت و حرکات بدن را دریافت می‌کنند. با تمرینات مناسب این گیرنده‌ها می­توان از انجام حرکات زیان‌آور به خوبی جلوگیری نمود و شامل ترکیبی از تمرینات انفجاری، مهارتی، حس عمقی/تعادلی و مقاومتی می­باشند (محمدی، 1392).

1-6-2-2. تعریف عملیاتی: در این تحقیق منظور از تمرینات عصبی­عضلانی، 25 الی 40 دقیقه تمرین بر افراد دارای زانوی پرانتزی می­باشد (پیوست 2).

1-6-3. راستای زانو[34]

1-6-3-1. تعریف مفهومی: وضعیتی که در حالت ایستادن طبیعی خط مرکز ثقل از میان مرکز مفصل زانو عبور می کند به طوری که وزن بین قسمت­های داخلی و خارجی زانو تقریبا به طور مساوی تقسیم می­شود (جانسون[35] و همکاران، 1980).

1-6-3-2. تعریف عملیاتی: در این تحقیق منظور از راستای زانو مقدار زاویه­ی بین استخوان درشت­نی و استخوان ران در سطح فرونتال است. در موقعیتی که فرد حرکت برشی را اجرا می­نماید در لحظه برخورد پا در حرکت برشی تا لحظه جدا شدن توسط دستگاه تجزیه و تحلیل حرکت (SIMI MOTION) به­طور دو بعدی اندازه­گیری می­شود.

1-6-4 زانوی پرانتزی[36]

1-6-4-1. تعریف مفهومی: عارضه­ای که در آن قوزک­های داخلی پا به هم نزدیک و کندیل­های داخلی ران از هم دور می­شوند و خط مرکز ثقل به سمت داخل زانو می­رود (لطافت­کار، 1389).

1-6-4-2. تعریف عملیاتی: در این تحقیق منظور از زانوی پرانتزی فاصله بیش از سه سانتی­متر بین دو کندیل داخلی ران می­باشد.

1-6-5. حرکت برشی[37]

1-6-5-1. تعریف مفهومی: یکی از حرکات شایع در اکثر رشته­های  ورزشی است و تغییر مسیر وضعیت بدن به طرفین با زوایای مختلف تعریف می­شود (براون[38]، 2012).

1-6-5-2. تعریف عملیاتی: منظور از حرکت برشی در این تحقیق انجام یک حرکت جفت پا به طرفین می­باشد.

 

مقدمه

 

فصل حاضر، مبانی نظری و پیشینه تحقیق را شامل می­شود. در این فصل، ابتدا به مباحث نظری مرتبط با موضوع تحقیق پرداخته و سپس تحقیقات انجام شده در این زمینه ارائه می­شوند.

 

2-2. مبانی نظری

 

2-2-1. وضعیت بدنی

 

بر اساس تعریف کمیته پوسچر آکادمی جراحی اورتوپدی امریکا در سال 1974، حالتی از تعادل اسکلتی­عضلانی است که صرف نظر از وضعیت قرارگیری بدن (مثل خوابیده، نشسته، ایستاده)، در هنگام کار و استراحت از ساختارهای حمایت کننده، در مقابل آسیب یا ناهنجاری پیش­رونده محافظت می­نماید (وگن[1]، 2005). در چنین شرایطی، انرژی مصرفی عضلات برای حفظ راستای صحیح بدن کاهش خواهد یافت (لوینجی و نورکین[2]، 2011)، بنابراین، در یک وضعیت مطلوب، کمترین میزان استرس بر روی ساختارهای حمایت کننده بدن دارد و بیشترین کارایی مشاهده می­شود.

 

در مقابل، وضعیت بدنی نامطلوب یا ضعیف، آرایش نسبی نامناسب مفاصل و قسمت­های مختلف بدن در ارتباط با یکدیگر است به­طوری که سبب افزایش استرس و استرین بر ساختارهای حمایتی بدن، تغییر عملکرد عضلات و طول استراحت آن­ها و همچنین کاهش کارایی تعادل بر روی سطح اتکا می­شود (کندال[3] و همکاران، 2005؛ هال[4] و همکاران، 2011). در واقع، بروز انحرافات قابل ملاحظه در وضعیت بدنی می­تواند در بلند مدت سبب بروز سازگاری­های منفی گسترده­ای در مفاصل و بافت­های  نرم گردد که از آن جمله می­توان به کوتاهی و سفتی عضلات در سمت آگونیست و طویل شدگی و ضعف آن­ها در سمت آنتاگونیست اشاره کرد که این مسئله می­تواند بر وضعیت بدنی افراد مبتلا تاثیرگذار بوده و سبب بروز ناهنجاری­های مختلف وضعیتی از جمله زانوی پرانتزی گردد (کندال و همکاران، 2005).

 

2-2-2. زانو

 

2-2-2-1. آناتومی مفصل زانو

 

مفصل زانو، یکی از بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین مفاصل بدن و یک مفصل سینوویال از نوع محوری[5] است. انتهای تحتانی ران به همراه کندیل هایش و حفره‌ی عمیق بین آن‌ها با سطح فوقانی و صاف درشت­نی مفصل می‌گردد (پریم کومار[6]، 2004). مفصل زانو در واقع از سه مفصل تشکیل شده است که همگی توسط یک کپسول مفصلی منفرد احاطه شده‌اند:

 

1. قسمت تیبیوفمورال داخلی (مفصل بین کندیل داخلی محدب ران و کندیل مقعر درشت­نی و منیسک بین آن‌ها)