ابزارگردآوری اطلاعات………………………………………………………………………………………………71

فصل چهارم:تجزیه و تحلیل داده های پژوهش

بررسی فرضیه های پژوهش…………………………………………………………………………………………..82.

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری

بحث ونتیجه گیری……………………………………………………………………………………………………..88

محدودیتها…………………………………………………………………………………………………………….92

پیشنهادات…………………………………………………………………………………………………………………93

پیوستها…………………………………………………………………………………………………….. …………..

منابع………………………………………………………………………………………………………… …………..99

چکیده

هدف:پژوهش حاضر با هدف مطالعه میزان شیوع اختلال شخصیت در متقاضیان عمل جراحی زیبایی بینی و مقایسه آن با جراحی های دیگر شامل کشیدن صورت ، ماموپلاستی و لیپولیز انجام شد.

روش پژوهش:جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مراجعه کنندگان به بیمارستان حضرت فاطمه که متقاضی عمل جراحی بودند ،بود. آزمودنی ها شامل 202 نفر زن ومرد در یک دوره هشت ماهه ، در سال نود و سه و نود و چهار ، که همه متقاضیان عمل جراحی زیبایی بودند و  به بیمارستان حضرت فاطمه (س) مراجعه کرده بودند، با رضایت خودشان مورد بررسی قرار گرفتند جهت بررسی اختلال شخصیت از آزمون میلون نسخه سوم استفاده شد.از آزمون های تحلیل واریانس ،یو من ویتنی و آزمون خی دو برای آزمودن معناداری فرضیات استفاده شد.

نتایج: شیوع کلی اختلال شخصیت در نمونه  مورد مطالعه چهل و یک درصد بود یعنی بدون در نظر گرفتن نوع عمل جراحی چهل و یک درصد از آزمودنی ها حداقل مبتلا به یک نوع اختلال شخصیت بوده اند اختلال شخصیت نمایشی و سپس اختلال شخصیت وسواس اجبار به ترتیب دارای بشترین شیوع بودند.در بین عمل های جراحی، بیشترین فراوانی مربوط به عمل جراحی بینی بود ، همچنین عمل جراحی ماموپلاستی و لیپولیز در رتبه های بعد قرار گرفتند. و کشیدن صورت کمترین متقاضی را در نمونه مورد مطالعه داشت..میزان شیوع اختلالات شخصیت در متقاضیان عمل جراحی بینی و سایر جراحی ها تفاوت معنادار داشت و متقاضیان عمل جراحی بینی به طور معناداری بیش از سه گروه دیگر به اختلال شخصیت مبتلا بوده اند، همچنین متقاضیان عمل جراحی لیپولیز به طور معناداری بیش از متقاضیان کشیدن صورت دچار اختلالات شخصیتی بودند. تفاوت معناداری بین مردان و زنان در متقاضیان عمل جراحی مشاهده نگردید .

کلید واژه ها: اختلالات شخصیت، عمل جراحی زیبایی

مقدمه

جراحی پلاستیک، جراحی ترمیمی است که در ابتدا برای رفع ضایعات مادرزادی استفاده می‌شده اما درمراحل بعد با اهداف زیبایی بکار گرفته شد. بعبارتی، جراحی پلاستیک زیبایی رویه ای است برای تغییر ظاهر بدن در غیاب بیماری، جراحت، نقص ارثی و مادرزادی که می‌تواند باعث ارتقاء کیفیت زندگی بشود. جراحی زیبایی در سال‌های اخیر در جهان روند فزاینده ای داشته است.

(فرشید فر و دستگردی 2013؛ به نقل از طهماسبی و همکاران،1394). انجمن جراحی پلاستیک بریتانیا، میزان 34 درصد افزایش تقاضا برای جراحی پلاستیک زیبایی را در سال 2005 نسبت به سال قبل گزارش نموده است. این پدیده صرفاً معطوف به کشورهای اروپایی نمی‌شود. انجمن جراحی پلاستیک آمریکا میزان رشد

 این اقدامات را از 1997 تاکنون 446 درصد گزارش نمود، این رشد درکشورهای در حال توسعه بخصوص در بین جوانان بسیار قابل توجه بوده است، این افزایش انگیزه عمدتاً بدلیل ایجاد نگرش مثبت نسبت به اعمال جراحی، بعنوان ابزاری برای بهبود ظاهر بوده است. (سوامی[1] و همکاران 2010، به نقل از طهماسبی و همکاران، 1394). در ایران سالانه حدود 25 تا 30 هزار جراحی زیبایی انجام می‌شود ،60 درصد این موارد مربوط به جراحی بینی و بقیه آن مربوط به سایر جراحی‌های زیبایی و پلاستیک است. از نظر جراحی پلک و صورت، ایران در رده چهارم و از نظر لیپوساکشن، سینه و شکم، پس از آمریکا در رده دوم قرار دارد. (کلانتر هرمزی،1393) گرایش به زیبایی، یک حس کاملاً طبیعی و مشترک بین تمامی انسان‌ها است، اما امروزه این مسئله در کسانی که نارضایتی بیشتری از بدن خود احساس می‌کنند، بیشتر دیده می‌شود. جراحی زیبایی برای خلق زیبایی و ایجاد تصویر ذهنی مطلوب، امروزه مورد توجه قرار گرفته است و در نتیجه تصور از زیبایی به عنوان امری طبیعی و خدادادی به سمت اکتسابی و کلینیکی کشیده شده است (تیگرمن[2] و راتل[3] 2013، به نقل از طهماسبی و همکاران،1394).

بیان مساله:

شخصیت[4] را می‌توان آن الگوی معین و مشخصی از تفکر، هیجان و رفتار تعریف کرد که سبک شخصی فرد را در تعامل‌های او بامحیط مادی و اجتماعیش رقم می زند. روان شناسان شخصیت، همواره کوشیده‌اند مجموعه اصطلاحات وصفات شخصیت را به دسته‌های کوچکی از صفات تقلیل دهند که هم بتوان با آن‌ها کار کرد، هم بتوان انواع و اقسام شخصیت‌های بشری را در قالب آن‌ها توصیف کرد؛ همچنین می‌کوشند از ابزارهای پایا و معتبر برای سنجش صفات شخصیتی کمک بگیرند و برای کشف روابط صفات با هم و با رفتارهای مختلف پژوهش‌های آزمایشگاهی انجام می‌دهند (کاپلان وسادوک،2007، ترجمه پورافکاری، 1383).

اختلال شخصیت مطابق تعریف پنجمین کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی[5]، عبارت است از تجارب درون ذهنی و رفتاری بادوامی که بر ملاک‌های فرهنگی منطبق نیست، نفوذی غیر قابل انعطاف دارد، از نوجوانی یا جوانی شروع می‌شود، در طول زمان تغییر نمی‌کند و موجب ناخوشنودی فرد و مختل شدن کارکردهایش می‌شود. هرگاه صفات شخصیتی غیر قابل انعطاف و غیر انطباقی باشد و کارکردهای فرد را مختل سازد و یا رنج و عذاب درون ذهنی برایش ایجاد کند، تشخیص اختلال شخصیت را می‌توان مطرح کرد. به صورت ساده ترکیب شخصیت هنگامی نابهنجار تلقی می‌شود که باعث رنجش و آزار خود شخص یا دیگران شود

این مطلب را هم بخوانید :

مقاله درباره تسهیلات بانکی (پنجمین کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، انجمن روانپزشکی آمریکا،2013، ترجمه گنجی، 1393).

امروزه جراحی زیبایی به عنوان یکی از شایع‌ترین اعمال جراحی در سطح جهان مطرح است که میزان بهره گیری از آن رو به فزونی است، همانند دیگر تخصص‌ها در پزشکی مداخله‌های جراحی زیبایی نیز باید قبل از آنکه بر روی بیماران انجام شوند تحت کار آزمایی بالینی[6] دقیق قرار گیرند (وبستر و دریسکل،1983).

وضعیت روانی سالم نیز ،در میزان رضایت بعد از عمل جراحی زیبایی محوری تعیین کننده است که مهم‌تر از تکنیک جراحی می‌باشد (داریسی و همکاران،2005).

انجام دادن عمل جراحی زیبایی برای افرادی که دچار عدم سلامت روانی هستند می‌تواند باعث بوجود آمدن مشکلاتی هم برای بیمار و هم برای جراح شود(هانینگمن،2003).